Opisanie wizyty w Bazylice św. Piotra (wł. Basilica di San Pietro), najważniejszej świątyni kościoła katolickiego, to kolejne trudne zadanie, które stoi przede mną. Niełatwo pisać o miejscach, które znają wszyscy, a zwłaszcza pisać tak, aby nie wyszło banalnie. Oj, ciężki ten czwarty dzień, choć wydawało się, że najkrótszy.
Budowę bazyliki w obecnym kształcie rozpoczęto na początku XVI wieku. Od samego początku założenie było takie, że ma ona onieśmielać swoim rozmiarem i bogactwem. Faktycznie wielkość świątyni oszałamia... ale chyba też ten ogrom powoduje, że zatraca ona swój sakralny charakter Mówiąc szczerze, ja czułam się tam bardziej jak w muzeum, niż jak w kościele. Henri Matisse powiedział podobno, że Bazylika św. Piotra z zewnątrz przypomina bardziej dworzec niż kościół i trudno odmówić mu racji, zwłaszcza gdy stoi się tuż przed nią i nie widać charakterystycznej kopuły. Atmosferze w środku również daleko do kontemplacyjnej. Warto pamiętać, że do dziś to drugi największy kościół katolicki świata (po bazylice w
Jamusukro), a jego rzeczywisty rozmiar łatwo sobie uświadomić patrząc na zaznaczone na posadzce długości innych dużych świątyń (wśród nich gdańskiej Bazyliki Mariackiej).
W pracach nad powstaniem Bazyliki uczestniczyli najwięksi renesansu i baroku: Michał Anioł, Rafael, Peruzzi,
Antonio Sangallo, Bernini i Carlo Moderno (ten ostatni jest autorem wspomnianej już trzypiętrowej
fasady). Najbardziej chyba znane arcydzieła z Bazyliki to Pieta Michała Anioła (od renowacji po ataku szaleńca w 1972 roku do podziwiania za kuloodporną szybą) i baldachim nad ołtarzem Berniniego. Uwagę zwiedzających ewidentnie przyciąga też rzeźba świętego Piotra (autorstwa Arnolfa di Cambio), a świadczy o tym jego wyślizgana, prawa stopa - wielu wierzących ją pociera, a nawet całuje, oddając hołd świętemu. Zafascynowała mnie informacja, że spośród obrazów, które zdobią świątynię, tylko dwa zostały faktycznie namalowane, reszta to mozaiki. Precyzja ich wykonania jest zachwycająca.
W Bazylice są dwa polskie akcenty. Pierwszy, od niedawna bardziej oczywisty, to grób świętego Jana Pawła II. Znajduje się po prawej stronie od wejścia, zaraz obok Piety. W tym miejscu porządku pilnuje stróż, który bezpośrednio przed nagrobek wpuszcza tylko określoną liczbę osósb. Niezależnie od tego jakie ma się poglądy i jaką wiarę się wyznaje, myślę, że to wzruszające, że tak wiele osób chce tam być i chwilę się pomodlić. Drugi akcent, to kaplica polska z wizerunkiem Matki Boskiej Częstochowskiej.
Poza zwiedzaniem wnętrza Bazyliki warto także najpierw zejść kilka stopni w dół, do grobowców papieskich (wejście koło jednej z kolumn), a potem wdrapać się wiele stopni w górę - na kopułę. Jeśli zastanawiacie się czy warto, ja mówię - zdecydowanie tak, zwłaszcza jeśli dzień jest słoneczny. Z kopuły roztacza się fantastyczny widok na cały Rzym. Fajnie, że byliśmy tam ostatniego dnia, bo mogliśmy z łatwością rozpoznać i powspominać miejsca już odwiedzone. Oprócz przepięknej panoramy atrakcją samą w sobie jest chodzenie "wewnątrz" kopuły - uwaga przejście jest wąskie i kręte, osoby z klaustrofobią mogą czuć się źle.
W Bazylice są dwa polskie akcenty. Pierwszy, od niedawna bardziej oczywisty, to grób świętego Jana Pawła II. Znajduje się po prawej stronie od wejścia, zaraz obok Piety. W tym miejscu porządku pilnuje stróż, który bezpośrednio przed nagrobek wpuszcza tylko określoną liczbę osósb. Niezależnie od tego jakie ma się poglądy i jaką wiarę się wyznaje, myślę, że to wzruszające, że tak wiele osób chce tam być i chwilę się pomodlić. Drugi akcent, to kaplica polska z wizerunkiem Matki Boskiej Częstochowskiej.
Poza zwiedzaniem wnętrza Bazyliki warto także najpierw zejść kilka stopni w dół, do grobowców papieskich (wejście koło jednej z kolumn), a potem wdrapać się wiele stopni w górę - na kopułę. Jeśli zastanawiacie się czy warto, ja mówię - zdecydowanie tak, zwłaszcza jeśli dzień jest słoneczny. Z kopuły roztacza się fantastyczny widok na cały Rzym. Fajnie, że byliśmy tam ostatniego dnia, bo mogliśmy z łatwością rozpoznać i powspominać miejsca już odwiedzone. Oprócz przepięknej panoramy atrakcją samą w sobie jest chodzenie "wewnątrz" kopuły - uwaga przejście jest wąskie i kręte, osoby z klaustrofobią mogą czuć się źle.
I na koniec Bazylika św. Piotra w liczbach:
3 - najcenniejsze relikwie kościoła katolickiego przechowywane w świątyni: chusta św. Weroniki, włócznia św. Longina oraz fragment Krzyża Świętego
23 - wiek Michała Anioła, gdy zaczął tworzyć Pietę
41,5 - średnica kopuły wieńczącej Bazylikę (rzecz jasna w metrach)
187 - długość katedry (w metrach)
927 - ilość brązu z Panteonu, wykorzystanego do stworzenia baldachimu na ołtarzem (w tonach)
1626 - rok "konsekrowania" nowej Bazyliki św. Piotra
Godziny otwarcia: codziennie - od października do marca 7:00-18:30; od kwietnia do grudnia 7:00-19:00; możliwość wejścia/wjazdu na kopułę w okresie zimowym 8:00-17:00, letnim 8:00-18:00
Koszt: do Bazyliki - bezpłatnie; wejście na kopułę 5 euro (7 euro z wjazdem windą na pierwszy poziom - 231 stopni do wchodzenia mniej :) )
Adres: Piazza San Pietro, Roma
Dzień IV: Muzea Watykańskie cz.1 i cz.2 - Pizzarium - Plac św. Piotra - Bazylika św. Piotra - La Gelateria Frigidarium - Panteon - Rzym nocą
 |
| Fasada Bazyliki św. Piotra na Watykanie. |
 |
| Po ataku szaleńca, w rekonstruując wizerunek Matki Boskiej wzorowano się na kopii Piety z poznańskiego kościoła Matki Boskiej Bolesnej |
 |
| Takie szczegóły zawsze mnie zachwycają. |
 |
| Widok na Plac Świętego Piotra z zamkiem św. Anioła w tle. |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz